سورة الأعراف

 لیکنه: ویس احمد ابراهيم / تعلیم الاسلام ویب پاڼه

سورة الأعراف د مصحف د ترتيب په اعتبار ۷ سورة دئ، چي د هجرت څخه د مخه په مکة معظمة کي نازل سوی دئ.

سورة الأعراف ۲۰۶ آيته او ۲۴ رکوع لري.

د دې سورة نوم د ۴۶ آية څخه اخستل سوی دئ، چي الله تعالی فرمايي: (وَبَيْنَهُمَا حِجَابٌۭ ۚ وَعَلَى ٱلْأَعْرَافِ رِجَالٌۭ يَعْرِفُونَ كُلًّۢا بِسِيمَىٰهُمْ ۚ وَنَادَوْا۟ أَصْحَـٰبَ ٱلْجَنَّةِ أَن سَلَـٰمٌ عَلَيْكُمْ ۚ لَمْ يَدْخُلُوهَا وَهُمْ يَطْمَعُونَ)

اعراف يعني د جنت او دوږخ تر منځ وېش (جلا کوونکی ځای) - هغه څوکه چي د جنت او دوږخ تر منځ سرحد او بارډر تشکيلوي.

په سورة الأَعرَافِ کي لاندي موضوعات راغلي دي:

۱- د مخلوق ابتداء او د اخرت ورځ؛

۲- وحدانيت (د الله تعالي يووالي)؛

۳- د شرک په وړاندي مبارزه او مجادله؛

۴- د الله (تبارک و تعالي) او د بني آدم تر منځ وعده او ميثاق؛

۵- د سابقه امت قصې او د هغو څخه عبرت: آدم عليه السلام، صالح عليه السلام، نوح عليه السلام، شعيب عليه السلام، لوط عليه السلام او موسی عليه السلام. 

په سورة الاعراف کي د حضرت نوح عليه السلام، حضرت هود عليه السلام، حضرت شعيب علیه السلام او د حضرت موسی عليه السلام واقعات په تفصيل سره ذکر سوي دي. 

www.taleemulislam.net